Sonunda oldu..
İrem'le İtalya gerçek oldu ;)
Toplamda kendi kiloma yakın diyebileceğim bir miktar bavulu topladım ve artık Bolonya'dayım :)
Senelerdir İtalya ve İtalyanca'ya olan kuvvetli bağım, sevgim, neredeyse önceki hayatta - öyle bir şey varsa - İtalyan olduğuma dair inancım beni buraya taşıdı ama gün boyu Japon filmlerindeki bebekler gibi ağlamama engel olamadı..
İnsan ne kadar istese de, büyük bir motivasyon ve hevesle harekete geçse de, memleketinden, sevdiklerinden - hele de gerçekten çok çok sevdiği ve sevgisini kalpten hissettiği insanlardan - ayrıldığını ciddi anlamda hissettiğinde ilk uçağa binip dönmek istiyormuş. "İtalya'dan banane, ben sevdiklerime koşayım" diyormuş..
Neyse gözyaşlarıyla uyudum ama güzel bir İtalya sabahına uyandım..
Sakinlemiş kafa ve büyük bir iştah ile yaptığım İtalyan kahvaltısını sonra sizinle paylaşacağım ama anladım ki aslında sevdiklerim hep sevdiklerim olmaya devam edecek ve dünyanın neresinde olursam olayım yanımda olacaklar..
Çünkü sevgi böyle bir şey...
Sizce de öyle değil mi? ;)
Veee gelelim sizlere... ;)
İtalya havasını solumak, İtalyan kültürüne hakim olmak, İtalyanca'nın melodik dilini konuşmak için : www.italyancaveitalyankulturu.com
!!! Günlük blog paylaşımlarımı ve Youtube'tan İtalya'da hayat ve İtalyanca'ya dair paylaşımlarımı sakın kaçırmayın, hatta hemen abone olun ;)
A presto!!!
Komentar